Lees hieronder fragmenten uit IN IJS, Monologen van afscheid, Als Vliegen en Onzichtbare inkt, alle teksten © Simone de Jong
Uit Onzichtbare inkt, theaterscènes voor kinderen, Theaterboek, 2009:
Ontbering 2
Zof en Zorro zijn met een oefening bezig, bijvoorbeeld sluipen of opdrukken.
ZORRO Een held moet ontberingen doorstaan.
ZOF Wat is dat?
ZORRO Dat je het zwaar hebt, maar toch doorgaat.
ZOF Wanneer?
ZORRO Met de Elfstedentocht. Of in de oorlog.
Je bent arm, maar je houdt het toch vol.
ZOF Zonder eten?
ZORRO Of zonder huis.
ZOF Of in de kou.
ZORRO Heb jij het wel eens koud gehad?
ZOF Ja.
ZORRO Écht koud?
ZOF Ja.
ZORRO Vroor het? Had je te weinig kleren aan?
ZOF Ik had het koud van binnen.
ZORRO O. (weet niet wat ie verder moet
… zeggen)
ZOF Maar dat telt niet. Voor een held.
ZORRO Nee… (ze vechten weer verder)
——————————————————————
Fragment monoloog uit IN IJS, 2012:
Jongen ijsbeert, probeert zijn hoofd te ordenen.
Hoe het zit.
Dag 10 hier.
Weer naar het ijs.
IJzers: check.
Bepakking: check.
Water: check.
Lucht: check.
Ik volg het noordwesten, steady.
Alles perfect.
Ik zie het ijs al.
Machtig
Ice and rocks
Ice on the rocks
Het begint te waaien.
Lucht: uncheck.
Het sneeuwt.
Doorlopen?
Intuïtie: ja. Verstand: nee.
Ik loop door.
Ik kom dichterbij de kam.
Ik klim toch.
Het eerste traject.
Het sneeuwt. Het waait.
Het zicht is 5 meter.
Denk: ik ben hier alleen,
geen basiskamp.
Ik wil verder.
De diepte trekt nog.
Pas als ik verder klim, houdt het op.
Grip is goed.
Ik klim het tweede traject.
Zicht wordt beter.
Rechts links
1 lijn, heupbreedte
balans, strekken
tegen de wand, bijl,
driehoek,voeten
rechts links
balans, strek
het gaat super
het gaat vanzelf.
Kom op de tweede richel.
Loop iets verder,
naar het kleine plateau.
Er is een windvrije plek.
Schuilen?
Ik denk door,
ik moet door.
Loop weg, wil doorgaan,
aarzel.
Een schaduw.
Donkere bolling
in de hoek.
Ik loop ernaar toe.
Ronde vormen.
Iets wat tot mijn borstkas
komt. Rugzak?
Ik aarzel.
Schraap sneeuw weg.
Een hand. Ik zie een hand!
Een been. Alles hard.
Ik doe mijn rugzak af en
schraap als een gek de
sneeuw weg. Man.
Er zit een man. Een keiharde
bevroren man.
——————————————————————————–
Proloog uit Als Vliegen, voor het Laaks jongerentheater, 2010:
Als jij hier kon zijn, hierboven
Als jij even met mij mee kon vliegen
Met mij op kon stijgen
Dan zag je wat ik zag
Van de maan af gezien
zijn we allemaal even groot*
Dat zei iemand eens
En het is bijna waar
Bijna even groot
Weet je hoe klein je bent
Op de aarde?
Als je met mij mee kon vliegen
Dan nam ik je mee naar de woestijn
Daar ben je pas klein
Aan alle kanten zie je zand,
Alleen maar zand
Overal, waar je ook kijkt,
En verder alleen jij
Middenin die grote grote woestijn
1 mensje
Klein als een mier
En dan het geheim:
Het is fijn om klein te zijn
Misschien denk je
Ik moet stoer zijn
Ik moet sterk zijn
Ik moet belangrijk zijn
Ik moet knap zijn
Ik moet iets voorstellen
Ik moet rijk worden
Ik moet beroemd worden
Dan ben ik groot
Dan stel ik iets voor
Als iedereen mij ziet
Als iedereen weet
Die is belangrijk
Die kun je niet over het hoofd zien
Die is groot
Daarom wil ik je meenemen naar de woestijn
Dan merk je hoe groot alles al is
Alles om je heen
En hoe klein jij bent
En dat dat niet erg is
Juist fijn
© Simone de Jong 2010
————————————————————-
Uit Monologen van afscheid, Theaterboek, 2007:
De laatste
Vrouw tegen het publiek:
Ik doe het niet meer
ik krijg er kramp van
het zit niet in mijn genen.
Ja, jij zou het wel willen
maar ik doe het niet
ik pieker er niet over
geen haar op mijn hoofd.
‘Kijk niet zo sacherijnig’
‘Ach moppie, toe nou’
en dan toch
omdat ik er vanaf wil zijn
om wat ze zullen denken
om wat ze anders zeggen,
toch…
En dan maar volhouden,
van plastic word je!
Meteen spijt, want
dan komt de aap uit de mouw
moet er nog meer komen
gekir
of op het juiste moment neergeslagen ogen
huppelen…
nota bene, het liefst met een lollie!
Welke mán kent dat
van jongs af aan
overal waar de straat open ligt
of een huis wordt gebouwd?
Wie is eigenlijk op het idee gekomen
dat vrouwen horen te lachen?
Ik hou het voor gezien
ik kap ermee, ik stop.
Vandaag.
Dat wou ik even meedelen.
Het is nu officieel aangekondigd,
al is er niemand die het hoort.
Vanaf vandaag laat ik mijn
gezicht staan in zijn natuurlijke stand.
Ik trotseer alle bouwvakkers
ik ga niet meer reageren
ik ga niemand meer plezieren
de wereld is een serieuze zaak.
…
En grappen werken sterker
met een uitgestreken smoel.
Kijkt nu serieus, maar met pretogen.
…
Oké, nou, nog één dan-
hier.
Ze lacht naar het publiek en verlaat het toneel.
© Simone de Jong 2007
————————————————————